Daphne Gakes, theatermaker en schrijfster. 

Mijn dagelijkse werk zit in het spelen van stukken in het theater en het publiek betrekken bij mijn schrijfproces. 

Dit heb ik gedaan door een jaar lang solo te spelen waarbij ik hoofdstukken van het boek in een preview speelde en het publiek met de eerste vier hoofdstukken ‘in bewerking’ naar huis stuurde, met de vraag achterin “Wat denk je dat plot twists zijn? Hoe denk je dat het verhaal afloopt? Wat kun jij van dit personage leren en wat kan zijn van jou leren?” Daar kwamen overweldigende hoeveelheden reacties op. Dat was hartverwarmend. Nu is mijn boek dus net uit. En het manuscript van de hele show is klaar, hiervoor speelde ik previews, en dit half jaar zou in het teken staan van de complete show naar het theater brengen. 

Gezien de lockdown startte op de dag van de lancering van het boek, moet ik zeggen dat er behalve erg weinig publiciteit door de overspoeling van corona berichten, het ook wel erg pijnlijk vind dat het boek nu na drie maanden ‘oud nieuws’ is. Gelukkig gaat de online verkoop erg goed. 

Verder merk ik veel impact van de lockdown en de regels op financiën. Makers missen natuurlijk al die inkomsten van de shows die gepland stonden, ik had een volgeboekt speellijst. Nu zit ik met een lege agenda, dat is best wel zuur. Gelukkig woon ik klein en zelfvoorzienend. Hierdoor kan ik deze tijd overbruggen en toch grijpt het me aan. Ook op persoonlijk vlak. Veel van mijn ambitie en drive moest ik opeens inleveren. Ik droeg best wel een mannelijke energie met me mee. Mijn werk, daar ga ik helemaal in op. 

Nu deal ik met het feit dat ik niet mag spelen en dat een groot deel compleet op slot en stilstaat. Daardoor ben ik wel zachter en relaxter geworden in mijn dagelijkse leven en relaties. Uiteraard schrijf ik nog iedere dag en blijf ik bezig in mijn atelier. Daarin behoud ik dan alsnog mijn makerschap. Maar ik ben dus wel echt verslaafd aan die externe prikkels. Dus ik mis het spelen verschrikkelijk, ergens naartoe werken. Ik hou ervan om meteen van het ene project naar het andere gaat en hands on, altijd doorgaan en volle bak mentaliteit. Dat is nu wel wat aan het doven. Vooral omdat ik dat externe mis. Alle dagen lijk op elkaar, ik heb niets op de planning staan. 

Ook ben ik uit het lood geslagen door alle annuleringen en kansen voor andere makers, voorstellingen die nooit meer terug komen en het zien van collega's die failliet gaan. Er is al jaren met de kaasschaaf over het theater gegaan. 

Dan denk ik in deze tijd, oh mijn god toch, theater is juist het tegenovergestelde van een lockdown, het is juist verbinding en dicht bij elkaar zijn en samen ervaren in een ruimte. Dan voelt deze tijd alsof het bijna een rouwperiode is. 

Wat mij nog hoop geeft in deze tijden, of mij wat in mijn bubbel laat blijven leven, is de mensen die mijn boek gelezen hebben en me mailen met reacties erover. Dat vind ik zo bijzonder. Het geeft me toch een klein beetje van de prikkels die ik mis. Plus ik ben ook zo trots op hoe strijdlustig en veerkrachtig onze sector is. Dan wordt je daardoor, en ook door het gemis, weer even herinnerd waarom ik voor theater heb gekozen. Dat is dan toch wel enigszins troostend. 

Waar ik nu veel plezier uit haal is mijn webshop waarbij ik persoonlijke berichten schrijf in bestelde boeken. Vooral mannen of vriendjes die mijn boek voor hun liefje kopen vind ik leuk. Dan kijken we samen naar drie a vier romantische zinnen om als inschrift op het titelblad mee te geven voor hun vrouw of vriendin. Het is toch wel geweldig om wakker te worden met zulke berichten en daarmee aan de slag te mogen gaan. Dan komt toch een beetje van dat plezier en de liefde die ik normaliter uit spelen haal, ook in mijn boek terug. 

Benieuwd naar het boek van Daphne? Check dan even dit linkje: http://www.daphnegakes.com/boek